تویی از جنس سکوت که سکوتت

قصهء عشق من و ظلم نگاه تو به چند

سالهایی که بنام تو فنا شد به چند

قصه گویی که غم قصه ء خود با خود گفت

قصه ء قلب و نگاهی که شکستی به چند

با خود اند یشه مکن از غم ایام شنو

آن زمانی که د لم در غم تو شد به چند

عشق را در طبقی جزء  به جزءش کردیم

توی معشوق بگو قیمت هر جزء به چند

دیده دیدو پسندید و دل باخت به تو

خنجری گر بزنی دل شود آزاد به چند

گرچه فرهاد نبود تیشه نبود کوه نبود

آن کلامی که فرهاد کشد هست به چند

هرمکانی و زمانی که تو با من بودی

منع گشتم نروم رفتن با هم به چند