تویی از جنس سکوت که سکوتت

آ نچه را با رفتنت ویران نمودی

ساختم در ذهن خویش

سرزمینی را که به آ تش کشیدی

ساختم با جان خویش

قصهء فرهادو شیرین را شنیدی

من شدم فرهاد و تو شیرین نبودی

همچو مجنون زخم لیلی بر تنم ماند

دیر فهمیدم که تو لیلی نبودی

دیده ام دیدو پسندید که دل باخت به تو

دل اسیر مهر تو مسکین تو بودی

تشنهء مهرو محبت بودم اما

تشنهء لب بودی ولی چشمه نبودی...... ادامه دارد